Tuesday 25 February 2014

മുട്ട വിറ്റ് ജാനകിക്കുട്ടിയെ കാണാന്‍ പോയത്.....



ഓര്‍മ വച്ച കാലം മുതലേ തുടങ്ങിയതാണ് ...വീട്ടില്‍ ഇരുന്നു ടി.വിയില്‍ സിനിമ കാണാതെ ടാക്കീസില്‍ തന്നെ പോയി അവ ആസ്വദിക്കുന്ന ശീലം...... ഞാന്‍ നാലാം ക്ലാസ്സില്‍ പഠിക്കുന്ന കാലം ....  “എന്ന് സ്വന്തം ജാനകിക്കുട്ടി” എന്ന സിനിമ എടച്ചേരിയിലെ വീചി ടാക്കീസില്‍ പ്രദര്‍ശിപ്പിക്കുന്ന സമയം.................... ഞാനും എന്‍റെ ചേച്ചിയും സിനിമ പോയി കാണാന്‍ തീരുമാനിച്ചു....................എന്നാല്‍ കയ്യില്‍ പൈസ ഇല്ല... അന്നന്നു നേരത്തെ അന്നത്തിനു പോലും വകയില്ലാത്ത കാലമായതിനാല്‍ അമ്മയോട് ചോദിച്ചാല്‍ സ്ഥിരം ഡയലോഗ് കേള്‍ക്കേണ്ടി വരും.......... “ പോയി വല്ലതും പഠിക്കെടാ... സിനിമയ്ക്ക് പോകുന്നു....”.................................... ചില്ലറ തുണ്ടുകള്‍ സൂക്ഷിച്ചു വച്ച ചില്ലറപെട്ടി മുമ്പേ പൊട്ടിച്ചു ചിലവായി പോയിരുന്നു........... (ഞങ്ങളുടെ നാട്ടില്‍ ‘തൂത്തി’ എന്നാണ് ചില്ലറ പെട്ടിക്ക് പറയുന്നത് .......................ഒഴിഞ്ഞ കുട്ടികൂറ പൌഡര്‍ കുപ്പി തുള്ളയിട്ടു എവിടെയെകിലും കുഴിച്ചിടും, ഇടയ്കിടെ പൈസ എടുത്തു പോകാതിരിക്കാനാണ്‌ കുഴിച്ചിട്‌ന്നത്... ..................................  കാക്കനൂര്‍ തിറഉത്സവത്തിനും  ഓര്‍ക്കാട്ടേരി ചന്തയ്ക്കും ചിലവാക്കാന്‍ വേണ്ടി മാത്രമായിരുന്നു തൂത്തി..)..................................പൈസക്ക് വേറെ വഴി ഇല്ലാത്തതിനാല്‍ ഒടുവില്‍ അവസാനത്തെ അടവെന്ന നിലയില്‍ വീട്ടിലെ കോഴി ഇടുന്ന മുട്ടയൊക്കെ അമ്മ കാണാതെ മോഷ്ടിച്ച് സൂക്ഷിച്ചു വയ്ക്കാന്‍ തുടങ്ങി......!................................... മുട്ടയെല്ലാം എടുത്ത് അങ്ങാടിയില്‍ പോയി ഒരു മുട്ടയ്ക്ക് ഒന്നര ഉരുപ്പിക വച്ച് ചാത്തുവെട്ടന്‍റെ കടയില്‍  വിറ്റു ..അതിന്‍റെ കൂടെ കുറച്ചു നാണയതുണ്ടുകളും കൂടിയിട്ടു ഞങ്ങള്‍ ജാനകിക്കുട്ടിയെ കാണാന്‍ പോയി................................
..........മുന്‍സീറ്റില്‍ ആറു രൂപയും പിന്നില്‍ ഇരുന്നു കാണാന്‍ പത്ത്  രൂപയുമായിരുന്നു ടിക്കറ്റ്‌ ചാര്‍ജ്........മുട്ട വിറ്റ് സിനിമ കാണാന്‍ പോയ ആ കാലം ഒരിക്കലും മനസ്സില്‍ നിന്ന് മായില്ല....ഒരിക്കലും തിരിച്ചു കിട്ടാത്ത കാലഘട്ടം... !

...................................വീചി ടാക്കീസെന്നാല്‍ ഇന്നും എടച്ചേരിക്കാര്‍ക്ക് ഒരു നോസ്റ്റ്ള്‍ജിയയാണ്...ചിതലരിച്ചു പിടിച്ച നിലയില്‍ ഇന്നും ഒരു സ്മാരകം പോലെ എടച്ചേരിയുടെ ഹൃദയഭാഗത്ത് വീചി ടാക്കീസുണ്ട്....ചാനലുകളില്‍ നിറയെ സിനിമകളും മള്‍ട്ടിപ്ലെക്സ് തീയറ്ററുകളും വന്നതോടെ നശിച്ചു പോയ അനേകം കുഞ്ഞുതിയേറ്ററുകളില്‍ ഒന്ന് മാത്രം...........ദത്തെടുത്തു വളര്‍ത്താന്‍ ആരുമില്ലാതെ ഒരു അനാഥനെ പോലെ കിടക്കുന്നു....പണ്ട് സിനിമകള്‍ വന്നാല്‍ നാലു ദിവസം മാത്രമേ ഓടുളു..എന്നാല്‍ നല്ല സിനിമകള്‍ ആണെകില്‍ രണ്ടും മൂന്നും ആഴ്ചകള്‍ കളിക്കും...എല്ലാ ചൊവ്വ-വെള്ളി ദിവസങ്ങളിലും പുതിയ സിനിമകള്‍ വരും....ഓണം വിഷു ദിവസങ്ങളില്‍ അല്ലാതെ വളരെ അപൂര്‍വ്വമായേ ടാക്കീസ് നിറയാറുളു......എട്ടോ പത്തോ പേരു കാണാന്‍ വന്നാലും സിനിമ പ്രദര്‍ശിപ്പിക്കുമായിരുന്നു...... ഒടുവില്‍ പ്രേക്ഷകര്‍ കൊഴിഞ്ഞു പോയി കൊണ്ടിരുന്നു...സിനിമ കാണാന്‍ ആളില്ലാതെ ആയപ്പോള്‍ അവസാനം അടച്ചു പൂട്ടേണ്ടി വന്നു.. മൂന്ന് വര്‍ഷം മുമ്പേ എടുത്ത ചിത്രമാണ്‌ മുകളില്‍ കാണുന്നത് (photo courtesy :sabu)..............മോഹന്‍ലാലിന്‍റെ ‘ഫ്ലാഷ്’ എന്ന പടമായിരുന്നു അവസാനം കളിച്ചത്... ഒരു നാടന്‍ തിയേറ്റര്‍ സംസ്കാരം ചരമമടഞ്ഞു എന്നല്ലാതെ എടച്ചേരി ഗ്രാമം ഇന്നും വലിയ മാറ്റം ഇല്ലാതെ അതിന്‍റെ പഴയ സൌന്ദര്യത്തില്‍ ഞെളിഞ്ഞു തലയുയര്‍ത്തി നില്ക്കുന്നുണ്ട് എന്നാണ് ആശ്വാസം.......!!       

Thursday 13 February 2014

വാലെന്‍ന്‍റെന്‍ ഓര്‍മ്മകള്‍......!!



എനിക്ക് ആദ്യമായി പ്രണയം(അങ്ങനെ പറയാമോ അറിയില്ല...) തോന്നിയത് ഞാന്‍ ഒമ്പതാം ക്ലാസ്സില്‍ പഠിക്കുമ്പോഴാണ്.. ഒരു എട്ടാം ക്ലാസ്കാരിയെ....!.....നാട്ടിന്‍പുറത്തെ ഒരു സാധാരണ സര്‍ക്കാര്‍ സ്കൂളില്‍(പുറമേരി) ആയിരുന്നു ഞാന്‍ പഠിച്ചത്............. ഉറ്റ ചങ്ങാതി റനീഷ്ന്‍റെ ക്ലാസ്സ്‌മേറ്റ് ആയിരുന്നു അവള്‍....ഉണ്ടകണ്ണും നീളന്‍ ചുരുള മുടിയും തുളസികതിരൊക്കെ ചൂടിയ... ഒരു കുട്ടി......ഞാന്‍ ആണെകില്‍ എല്ല് പുറത്ത് കാണുന്ന വിധം മെലിഞ്ഞുണങ്ങി ഈര്‍ക്കില്‍ പരുവം ആയിരുന്നു.......വൈകുന്നേരം സ്കൂള്‍ വിട്ടാല്‍ കീറി മുറിഞ്ഞ ബാഗും തൂക്കി കുമാരേട്ടന്‍റെ മിട്ടായി പീഠികയിലേക്ക് ഓടും.....സ്കൂള്‍ വിട്ടാല്‍ പിള്ളേരൊക്കെ അത് വഴിയാണ് പോകുന്നത്....അവളും അത് വഴി ആണ് പോകാറ്‌......കുമാരേട്ടന് വെപ്പ്മുടിയായിരുന്നു........കടയില്‍ കടല നിറച്ച കുപ്പികള്‍ ... പച്ച,ചുവപ്പ്..മഞ്ഞ നിറത്തിലുള്ള കടലകള്‍... ഒരു ബ്രാണ്ടികുപ്പിയുടെ ചെറിയ മൂടി(ടോപ്പ്) എപ്പോഴും കടല ഇട്ടു വച്ച കുപ്പികളില്‍  കാണും............ അന്‍പതു പൈസയ്ക്ക് കടല എന്ന് പറയുമ്പോള്‍....ഒരു മൂടി  നിറയെ കടല തരും...”കുമാരേട്ടാ കുറച്ചൂടെ ഇടു “.. എന്ന് പറയുമ്പോള്‍ ഒരു നുള്ള് കടല വീണ്ടും തരും.........! കുറെ പൈസ കയ്യില്‍ ഉള്ള ദിവസം ആണെകില്‍ ഒന്നര രൂപയ്ക്ക് ഒരു സോഡയും കുടിക്കും....
............
................................  കടലയും കുറിച്ച് കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോള്‍ അവള്‍ വരുനുണ്ടാകും , തല ഉയര്‍ത്തി വച്ചുള്ള നടത്തം കണ്ടാല്‍ സ്ഥലം എം.എല്‍.എ യുടെ ചെറുമോള്‍ ആണെന്നെ പറയു.............. ഇന്നേവരെ നേരിട്ട് സംസാരിച്ചിട്ടില്ല.. ..... എത്ര ദിവസമായി ഇവിടെ ഇങ്ങനെ വന്നു ഒന്നും പറയാതെ മടങ്ങുന്നു..........ഇന്നെങ്കിലും എന്തെങ്കിലും പറഞ്ഞേ തിരൂ..........  എന്‍റെ കയ്യും കാലും വിറയ്ക്കാന്‍ തുടങ്ങും......

 ശരീരമാകെ ഒരു തണുത്ത മരവിപ്പ്....  അടുത്തേക്ക് പോയാലോ..? ... വേണ്ട ആരെങ്കിലും കണ്ടാല്‍ .. മോശമാവും ...... പിള്ളേരൊക്കെ കളിയാക്കും..... ഇനി എന്തെകിലും പറഞ്ഞു അവള്‍ക്ക് ദേഷ്യം വന്നല്ലോ....? അമ്മോ........... അവള്‍ ഒരു ചവിട്ടു തന്നാല്‍.... അതുമല്ലെങ്കില്‍ ഒന്ന് തുമ്മിയാല്‍ ഞാന്‍ തെറിച്ചു ദൂരെ പോകും.............   ഇത്യാദി വിചാരങ്ങള്‍ മന്ത്രികുമ്പോഴേക്കും അവള്‍ ദൂരെ എത്തിയിരിക്കും.......... ഓരോ ദിവസവും അവള്‍ ദൂരെ അകന്നു അകന്നു പോയി കൊണ്ടിരികുകയായിരുന്നു എന്ന് ഞാന്‍ അറിഞ്ഞില്ല.... ഇന്നവള്‍ എവിടെ ആണെന്നോ എനൊന്നും അറിയില്ല..... റനീഷും എവിടെ ആണെന്ന് അറിയില്ല...... . പതിമൂന്നു വര്‍ഷം മുമ്പേ ഉള്ള ഓര്‍മ്മകലാണ്........ ഫേസ്ബുക്കില്‍ തിരകിയിരുന്നു ..കണ്ടെത്താന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല.....

........................ഈ അടുത്ത് വീണ്ടും സ്കൂളിലേക്ക് പോയപ്പോള്‍ അപരിചിതത്വം തോന്നി ..ഞാന്‍ പഠിച്ച സ്കൂള്‍ ആണെങ്കില്‍ ഇന്ന് അത് വേറെ ആരുടെയൊക്കെയോ മാത്രമാണ് എനൊക്കെ തോന്നി....കുമാരേട്ടന്‍റെ പീഠികയ്ക്കൊന്നും വലിയ മാറ്റം ഇല്ല......ആ വെപ്പ് മുടി പോലും അതെ പോലെ ഇരിക്കുന്നു.....എന്നെ ഓര്‍മ ഉണ്ടോ എന്ന് ചോദിച്ചപ്പോള്‍ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് “ഇല്ല” എന്ന് പറഞ്ഞു.... എന്നോട്  ഇപ്പൊ എന്ത് ചെയുന്നു എന്നൊക്കെ ചോദിച്ചു............സ്കൂളിനു അടുത്തൊക്കെ കുറെ നടന്നു ..അവളെ കത്തു നിന്ന...... കൂടുകാര്‍ക്കൊപ്പം കളിച്ചു നടന്ന വഴികളിലൂടെ വീണ്ടും നടന്നു.........ഒടുവില്‍ ഓര്‍മ്മകള്‍ മാത്രം മരിക്കാതെ മനസ്സില്‍ കിടക്കുമ്പോള്‍.... പ്രണയത്തിനായ്‌ മരണം വരിച്ച  വിശുദ്ധ വലെന്‍ന്‍റെനെ ഏവരും ഇന്ന് സ്മരിക്കുമ്പോള്‍....ഒരു പിടി ഓര്‍മകളുമായി ഞാനും അതില്‍ പങ്കു ചേരുന്നു.................!!...